من دیووووونم...

نفس یه وقتا میگه تو دیوووونه ایی!

آخریش همین نیم ساعت پیش بود،  وقتی گفتم دیشب دپرس بودم و دلیلش این بودکه دربند داشت برف میومد و من خونه تنها بودم! گفت دیووونه!...

شاید دیوونگی باشه ولی من عااااشق این دیوونه بازیام

عاشق اینم ذوق کنم از دیدن ٤ تا دونه برف

کیییف کنم وقتی ابر میبینم تو آسمون و هی خدا خدا کنم برف و بارون بیاد!

اصلاً عاشق این دیوونه بازیام که کل زندگیمو پر کنم ازش...

اینم دیوونه بازیه که یکی بدونه چقدر دوسش داری ولی من عاشق اینم بدونه! دلم میخواد ته دلش قرص برص باشه که یکی یه جا هستکه عااااااشقشه و همه جوره کنارشه!

تو موارد دیگه ای هم از دوستام شنیدم دیوونم!

دقیقاً جاهاییکه گفتم احمقااااااا زندگی یعنی اون حس و حال عالیه دونفره! اگه بخاطرش تو شرایط نامطلوبم بودی اون دونفرتو خراب نکن، شرایطتو بساز و درست کن ولی دونفرتو آسیب نزن.. حس و حالتون و خراب نکن که اگه نباشه خدااااااا میدونه چند صد سال باید بگذره تا یکی باشه که همین حس و حال بینتون پیش بیاد!

اونجاهم بهم گفتن دیوووونه! مگه بیکاریم دردسر درست کنیم! ما خودمون موهبت الهیییییم واسش :)))

شایدم من دیوونم

من از کادو ی کوچولوییکه یه جایی به یادم بوده و گرفته ذوق میکنم

من از یه مسیج وسط مهمونی و خوشی و دوریش ذوق  میکنم

من از تصور اون روز قشنگیکه تو ذهنم میچرخه هم ذوق میکنم!

قشنگیای زندگی همین دیوونگیاس

ذوق های بزرگ واسه اتفاقای کوچیک!

مثل نون تازه ی اول صبح و صبحانش

مثل یه دونه شاخ گل و چشمای خواستنیش

مثل  تلاش واسه بالا کشیدن پیج عکاسیش

خدایا این آپشن ذوق مرگی واسه چیزای کوچولورو ازم نگیر و هرررروز زیادترش کن